Τι είν’ αυτό;
σηκώνεται, πέφτει
χώνεται, βγαίνει
χλουτς, φλουτς,
μα τι στο καλό;
Τι ‘ναι δα το τόσο σπουδαίο μ’ αυτό το πράμα;
το πανωκάτω, το μεσαόξω
ή που χύνει στο τέλος και μια σταλιά
κι απ’ το χύμα αυτό μπορούν να γίνουν
ένα εκατομμύριο μωρά
ποιος θέλει σήμερα
ένα εκατομμύριο μωρά
κι ας είναι, ένα, συν ένα, συν ένα …
Το μόνο που ‘χει νόημα μ’ αυτό το πράμα
είναι ότι μπορεί και κατουράει, όμως
κι αυτό δεν είναι δα και τόσο τρομερό.
Μια ψωλή είναι μόνο μια ψωλή
και μ’ αυτό τελεία και παύλα.
Όταν είναι πεσμένη, μοιάζει
σαν ξεχειλωμένο σκουλήκι,
κι όταν σηκώνεται, δείχνει
σαν παραφουσκωμένο μανιτάρι.
Πώς φτάνουνε οι άντρες να νομίζουνε
ότι το πράμα τους είναι τόσο σπουδαίο
δεν θα το καταλάβω ποτέ.
Θέλουν να το θαυμάζουμε
χαϊδεύουμε
φιλάμε
αγαπάμε
γλείφουμε
σαν να’ ναι ο κανακάρης,
να πεις ότι κάνει τίποτ’ άλλο, από το
πανωκάτω και το μεσαόξω
και το λίγο χύμα που φτύνει
ούτε καν καλή γεύση δεν έχει.
Ε, ίσως να ‘χει μερικές πρωτεΐνες
στα οικολογικά μπακάλικα δεν το πουλάνε όμως
κι ας ρουφάνε οι πελάτες τους εκεί τα πάντα.
Το χειρότερο δεν το ‘παμε ακόμη
έτσι και το πράμα τ’ αφήσεις να σου μπαινοβγαίνει
κάποια στιγμή θα ξεφυτρώσει ένα νέο βλαστάρι
που μεγαλώνοντας θα
αποκτήσει τις ίδιες ακριβώς ιδέες-
Μαμά, κοίτα δω, το ζιζί μου …
Μου ‘χει σηκωθεί, χέχεχε …
Όμως ακόμη και στα 2 της χρόνια
μια ψωλή είναι μόνο μια ψωλή
και τίποτα παραπέρα.
Linda King
κομπάρσος 