Έρχομαι στη ζωή περιστοιχισμένος από πρόσωπα.
Όλο και δυναμώνουν• τα πρόσωπα με
καταπλακώνουν,
σκληραίνουν με κάτι,
κάτι που περιμένουν να βρουν και σε μένα.
Σύντομα βρίσκομαι με τρεις γυναίκες που
θρηνούν, όλες πρασινομάτες,
Τα πρόσωπα των γυναικών χαμογελούν κι ύστερα
εξαφανίζονται.
Απομένει μια ψηλή γυναίκα.
Της δίνω το γάλα μου.
Υπάρχει μια ολότητα βαθύτερη απ’ τη ζωή
και το λευκό της τούνελ από σχέδια:
Συγχωρείται
όταν δεν έχεις κάνει τίποτε.
Max Ritvo
κομπάρσος 