Διαβάζω ελληνική ποίηση:
τους αναγνωστάκηδες,
τους πατρίκιους και τους
βάρναλεις,
όλους αυτούς που θέλουν
να φορτώσουν τις ήττες τους
στην πλάτη μου.
Πίστεψαν σε μια ιδέα
αλλά αυτή τους πρόδωσε
τελικά (ή κάτι τέτοιο τέλος
πάντων).
Προσπαθώ ν’ ακούσω τη
χαμηλόφωνηποίησή τους,
αλλά δεν ξέρω αν
όλα αυτά είναι
δικό μου πρόβλημα
(δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις).
Μπαίνω στο ίντερνετ
και βλέπω τους “νέους ποιητές”
να ποζάρουν
για λαϊφστάιλ περιοδικά
φορώντας ολ σταρ·
μιλάνε για τη λοξή τους ματιά
ενώ κοιτάνε πάντα μπροστά.
Βγαίνω στο δρόμο,
μπάτσοι σε κάθε γωνία,
και τικανειςτετοιαωρασταεξάρχεια,
και ησουνμεκεινουςπουεπιτεθηκανστηδιμοιρία·
παίρνω μπίρες από το περίπτερο
κι έχω ξεχάσει σε ποια σελίδα ήμουν.
Jazra Khaleed
κομπάρσος 